7."Pytania są niebezpieczne, Nie ruszaj ich, będą spały. Zapytasz - zbudzisz, i znacznie więcej Niż myślisz pytań powstanie."

- Czyli to z nożem, nie jest prawdą ? - zapytałam po długiej chwili milczenia. Muszę przyznać, że bardzo mnie to ciekawiło. Nie wiem czy dlatego, że czuje przy nim nagły wzrost adrenaliny, właśnie z tego powodu, czy bardziej martwię sie o swoje bezpieczeństwo, które z pewnością jest teraz naruszone.

Jacob uśmiechnął się tajemniczo, nadal nie odpowiadając na moje pytanie. Widziałam po jego twarzy, że teraz duchem jest gdzie indziej.

- Po części tak - odpowiedział w końcu, jakby właśnie nad tym się zastanawiał.

Czyli co ? Zabił swojego ojca, ale nie nożem ? A może nożem, ale to nie własnego ojca ? Skąd mam widzieć, która cześć jest prawdziwa, a która nie ?

Na korytarzach panowała cisza. Nie spotkaliśmy ani jednego strażnika, ani też więźnia. A właściwie to gdzie jest strażnik ? Przecież, zawsze, gdy odprowadzali mnie do celi, był przy mnie przynajmniej jeden z nich. Ale teraz jak nad tym pomyśle, nigdy nie widziałam, żeby Jacoba ktoś przyprowadzał i odprowadzał. Po prostu raz gdzieś był, a potem go nie było. Pojawiał się, ale też znikał szybciej niż inni.

Spojrzałam na nastolatka, który wciąż dotrzymywał mi kroku. Patrzył przed siebie, ukazując mi przy okazji, swój bardzo ładny profil. Nie wiem jak długo patrzyłam na jego, wbrew pozorom spokojną buzie, błyszczące oczy, które lśniły coraz bardziej w ciemności i lekko uśmiechnięte usta. Wydawał się nieobecny, więc dalej się na niego gapiłam. I było tak, aż do krat mojej celi, które pojawiły się tak niespodziewanie, że prawie niechcący wbiły mi się w twarz. Na szczęście w porę otrzeźwiałam i zdążyłam odłożyć spotkanie z nimi na inny raz.

Jacob zaczął się śmiać, co znowu mi przypomniało moją wpadkę ze śmiercią. Na prawdę myślałam, że umarłam, ale fakt, że on też znalazł się po drugiej stronie, nieco mnie zaskoczył. Dalej odczuwałam wstyd, że zemdlałam, tylko dlatego, że nastolatek mnie przestraszył. Nawet nie zdążył mnie uderzyć, a ja już byłam po drugiej stronie. Chyba nie jestem taka silna, jak wcześniej mi się wydawało.

- Lepiej już idź - powiedziałam po chwili.

- Czemu miałbym stąd iść jak moja cela jest niedaleko od twojej ? - Jacob nie wahał się z odpowiedział, jakby miał ją wypisana na kartce i własnie z niej czytał.

- A czemu miałbyś zostać ? - próbowałam grać, w tą jego głupia gierkę, ale prędko mi się znudziła. Weszłam do celi, nie czekając aż chłopak odejdzie. Usiadłam na łóżku i udawałam, że wcale mnie nie interesuję, czy on tu jest, czy go niema. Chłopak nadal stał i wpatrywał się we mnie, przez co nie mogłam się skupić. Jego spojrzenie przewiercało mnie od środka, tak, ze już po minucie nie mogłam wytrzymać.

- Czego chc... 

- Nie myślałaś, o tym, żeby się stąd wyrwać ? - przerwał mi w połowie zdania.

Odwróciłam gwałtownie głowę w jego stronę, chcąc sprawdzić, czy mówi poważnie.

Rozmawiałam o tym z Mellody, ale czy zdobyłabym się na ucieczkę? 

- Może - miałam już dość przeżyć na jeden dzień. 

Ułożyłam się na materacu, tyłem do Jacoba.

Czy on własnie proponował mi ucieczkę ? Chłopak, który mnie tak cholernie przestraszył, że straciłam przytomność ? Nie wiem czy mogę mu wierzyć, a co dopiero zaufać. Nie wiem, czy byłabym w stanie. Ale tak naprawdę, nie chodzi o to, czy bym mogła. Ja po prostu się boję. A strach paraliżuję moje ciało. Nie jestem taka jak ci złoczyńcy, jestem inna.

Odwróciłam głowę, aby zapytać, czy on nad tym myśli, ale jego już nie było.

***

Cześć :) Jak tam mijają wakacje ?

Część Was, już pewnie jest gdzieś daleko, piecze się na plaży i wcina codziennie lody xD A u mnie rozdział się sam nie napisze ... ^^

A więc, tak oto jest rozdział siódmy. Wena po dłuższym odpoczynku wróciła, więc mam nadzieje, że potrwa to znacznie dłużej, niż przedtem.

Dziękuję wam za wsparcie i komentarze, dzięki którym nadal się trzymam. Chyba bym się załamała, gdyby nikt nie komentował mojego bloga ;c

Rozdział jak zwykle krótki, bo dłuższych pisać nie umiem. Trochę zaczynam ćwiczyć, a jakie będą rezultaty, to nie mam pojęcia ;D

Przepraszam za błędy, pewnie się ich nazbierało, tak jak zawsze ;x

Pozdrawiam, M.A ;**